Banjir Basa Jawa

BANJIR

Ing sasi Oktober taun iki, musim rendeng wis wiwit teka. Nyatane saben dina udane nggrejeh tanpa kendhat. Bisa seminggu udan terus tanpa leren, banjur rong dina leren ora udan. Yen miturut petungan Jawa sing dianut simbah-simbah biyen, ing sasi Oktober iku adate udane durung nggrejeh, bisa diarani lagi pisan pindho ing seminggune. Mula ing wiwitane udan sepisanan bisa diarani mangsa labuh, amarga udane durung ajeg. Kanthi anane udan sing terus-terusan mangkono iku, akeh ndadekake kapitunan marang kadang tani. Amarga ing mangsa iki akeh sing isih padha nenandur tanduran sing ora akeh mbutuhake banyu, kayata mbako, palawija lan liya-liyane. Kanthi anane akeh udan, ndadekake tetanduran mau padha bacek lan sabanjure mati ora kena dikukub.

Ing liya papan, sawise akeh alas-alas sing padha dibabadi tanpa petungan, ndadekake papan-papan sing wis gundhul mau akeh sing padha longsor, ditambah maneh yen lemahe ing tlatah mau labil, gampang longsor. Durung maneh kali-kali sing padha mbludag nalika ana udan sing tanpa leren, sabanjure ndadekake banjir lan padha ngelebi omah-omahe pendhudhuk kang cedhak kali. Kaya sing saiki lagi dialami dening masarakat ing tlatah kabupaten Banyumas, Kebumen, Purworejo lan sakiwa tengene sing kalebu ing wilayah propinsi Jawa Tengah sisih kidul. Kanthi anane banjir lan lemah longsor bisa ndadekake kapitunan sing gedhe tumrap para pendhudhuk. Amarga akeh nyawa lan bandha sing arupa, omah saisen-isene, tanduran, kewan ingon-ingonan lan isih akeh maneh bandha sing amblas ora bisa dikukub. Sakliyane iku sawise banjir adate banjur padha ketaman lara, kayata diare, gatel-gatel, lan desentri. Durung maneh bocah-bocah sekolah sing padha ora bisa mlebu amarga sekolahane isih kebanjiran, rusak, utawa kanggo ngungsi pendhudhuk.

Kedadeyan-kedadeyan sing bisa dumadi saben taun mau kudune bisa dikurangi ora malah tambah akeh kedadeyane. Iku bisa katindake marang pendhudhuk lan pamarintah kanthi bebarengan njaga lestarining alam. Sakliyane iku pendhudhuk uga dijaluk tenanan anggone nduweni kesadharan tumrap pelestarian alam. Mokal menawa pendhudhuk ora duwe kesadaran bakal ora ana banjir. Anane lemah jugrug iku amarga banyu saka dhuwur ora bisa ketahan dening wit-witan ing ereng-erenging gunung, lan sabanjure banyu mau bisa nglongsorake lemah lan dadi jugruge lemah. Semono uga pamarintah kudu nduweni sikap tegas marang pendhudhuk sing nerak angger-angger. Sapa sing mbabad wit ing alas sing dilindhungi, kudu bener-bener diukum. Kanthi mangkono pamarintah nduweni kawibawan ing tengahing masayarakat. Sumangga saiki padha dipenggalih tenanan, amarga bencana alam iku sing nandhang bakale ya masarakat lan pamarintah uga kena pulute amarga kudu bisa mbiyantu pendhudhuk sing kena musibah.

Nyegah banjir

                Kanggo nyegah dumadine banjir mung gumantung saka kesadarane warga anggone padha njaga kahanan lan kalestarene lingkungan. Usaha kanggo nyegah banjir upamane nganakake reboisasi, nandur tetuwuhan, ora mbuwang sampah sembarangan, nggatekake kepriye murih dalan iline banyu bisa lancar. Kanthi mengkono dumadine banjir bisa dikendhaleni lan dicegah saengga ora bakal nuwuhake tumrap masyarakat.